akkapı: evler

Yaza doğru bir geceydi, birazdan yıldız yağacaktı

Dolunaydı ay

Ve devrim şarkıları,

Akkapı kendi sokaklarında kaybolurken,

ayışığıydı

‘Dionysos Efendimiz, şu koca oyun Tanrısı,

Efendimiz Dionysos, şu koca şarap Tanrısı…’

Sessiz dağılmıştı sinema,

‘Baba’ yuvasını kurtaramamıştı

Ellerde nemli mendiller.

Aliço film öncesi konuşmasını yapmış

Bildiriler, silahlar karpuz sergisine saklanmıştı

-bizde (ben, Domdom Ali, Pusu Yusuf)

Bir dumanlı sevgili,

Kaskas’ta o bildirileri okuyabilme hayali-

Birazdan yazılama da başlayacaktı:

‘Mahir, Hüseyin, Ulaş /Kurtuluşa Kadar Savaş…

Tek Yol Devrim…’

Siz biliyorsunuz, bunları yaşadınız.

Sabahında o rüya gecesinin

Portakal çiçeklerinin kokusu

-kahvaltıda kaçak incir rakısı-

Pırıl pırıl gökyüzü

İşe giden insanlar, yolcu taşıyan at arabaları

Asker Bilal’ın kahvesi, Mısırlı Kemal’in hikâyeleri

Dinlediniz, hatırlarsınız

‘ki Dionysos Efendimiz şu koca oyun tanrısı…’

Ama ne olduysa oldu,

Öce sözler gitti, yazlık sinema kapandı sonra

Portakallar gitti çiçekleriyle

Bildiriler, sabun kokulu bir çeyiz sandığında unutuldu

Bir bir silindi yazılar

Ah, o aşk bitti

Herkes gitti…

İşte, mazimizden bir akşamüstü

Ben, Domdom Ali, Sarı, Pusu Yusuf

Geçtik çocukluk diyarlarını

Portakal bahçesine daldık…

Bir düşteydik, biz hangi diyarda kaldık?

Sanki bin yıl sonra oturduk dut ağacının altında

‘ ve Efendimiz Dionysos şu koca şarap tanrısı’

Rakı içtik.

Terk edilmiştik hayat tarafından.

Ağlamadık.

Belki o yaz bitti;

Kemal, Sarı, Pusu Yusuf

Ömürlerini alıp gitti…

Ama ayışığı…

Kendini yollara vurmuş devrim şarkılarıdır hala…

‘Dionysos Efendimiz, şu koca oyun Tanrısı

Efendimiz Dionysos, şu koca şarap Tanrısı

Bizi uçsuz bucaksız Klikya ovalarına saldı…’

saçları şarkı söyleyen kız

Bir taş daha attım havuza
Sonunda ürktü yeşil kurbağa
Sıçradı geçti kısa duvarı
Kayboldu otlar arasında

Bense ahşap evin,
Tahta merdivenlerin hatıralarında
Kaybolmuştum

Sonra yaşlı köpek döndü geldi
Burnuyla yokladı ıslak otları
Ağır ağır gitti
Kıvrıldı merdiven altına

Miskin bir öğleden sonraydı

Komşu bahçede ağıtlar duyuldu yine
Ben duydum, babaanne duydu
Başka kim duydu bilmiyorum

Meğer bir şarkıymış bu
“saçları şarkı söyleyen kızın”…
Bir ağıt mıydı?
Unuttum...

kırlarda yağmur

“bir derin boşlukta yok olacaksın...”

- ayrılığa ilaç arama -

bir kır lokantasında/bir yağmurda
akşam karanlığında unutmuş/patikalarda yürümüş
asmalar/çalılar/bağ evi/rüzgar sesi
biraz tütün/birkaç soru/unutmayı çare sanmış
ama..bir başka acıya sığınmış-
ah, tek kalmış...birkaç sözcük, çizgi roman, biraz şarkı
kesik uykularda kalmış/ki-
rüyasında ölüvermiş

“çıkarsam karşına ansızın

beni yollar saldı sana bil...”

demiş

sokaklarda kaybolmuş/bitmiş/gitmiş...

akkapı

22 Mayıs 2011 Pazar

evler

Hiç yorum yok:

Blog Arşivi